عرفات عشق
من دل تنگم برای هرآنچه اروند در نگاهم شفاش تر ساخت انرا...
ناگهان در ناگهانی از گل و لبخند
باز میگردند
نقش پرچم ها شان
خورشید
در خیابان
رودی از رنگین کمان اواز میخواند
اسمان دف میزند با هفت دست سبز وپنهانی
مردگان و زنده گانش
گرم هم خوانی
کاش برگند یک شب
آسمان مردان خاکی پوش
صبح رویانی
که در باران آتش
چهره می شستند
کاش برگردند
دستمال خونی شان را
روی فرق چاک چاک خاک بگذارند...
نوشته شده در چهارشنبه 86/5/10ساعت
1:19 صبح توسط حنانه .ق نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
